Jak poinformowało Narodowe Biuro Statystyczne ChRL ludność Chin w roku 2014 osiągnęła liczbę 1 miliarda 370 milionów ludzi.
Oznacza to, że w ubiegłym roku ludność Chin powiększyła się o 7,1 miliona mieszkańców w porównaniu z rokiem 2013. To wzrost o zaledwie 0,52 procenta. Większość mieszkańców Chin stanowią mężczyźni. Jest ich o 40 milionów więcej niż kobiet. Ta dysproporcja szybko będzie się powiększać. Wśród noworodków w 2014 roku w Chinach na 100 dziewczynek rodziło się 115,88 chłopców.
Informacje opublikowane przez Narodowe Boiuro Statystyczne ChRL bezwzględnie dowodzą sukcesu chińskiego programu "Jedna rodzina – jedno dziecko", znanego jako "polityka jednego dziecka". Eksplozja demograficzna, która miała miejsce w Chinach pomiedzy latami 50-tymi, a 80-tymi XX wieku (w 1953 roku 582,603,417 mieszkańców, w 1982 roku 1,008,175,288 mieszkańców) została zahamowana. Gdyby nie interwencja chińskich władz dzisiaj w Chinach mieszkałoby prawdopodobnie ponad 2 miliardy ludzi. Polityka jednego dziecka ma swoje ciemne strony. Najdrastyczniejszym przejawem jej prowadzenia były przymusowe aborcje dokonywane na terenie całych Chin w tak zwanych "autobusach aborcyjnych". Dzisiaj skutki tego programu to między innymi ogomna dysproporcja pomiędzy pokoleniem ludzi młodych, a tymi Chińczykami, którzy zaczynają wchodzić w wiek emerytalny, czy znaczna przewaga narodzin chłopców. W pierwszym przypadku brak rąk do pracy to nie tylko bezpośredni wpływ na gospodarke kraju, ale również na możliwość budowania w Chinach efektywnego systemu emerytalnego. Z kolei duża przewaga narodzin chłopców powoduje, że coraz więcej młodych Chińczyków nie może znaleźć wśród rówieśników partnerki. Szacuje się, że w roku 2025 aż 30 milionów młodych Chińczyków nie będzie miało szans na znalezienie w kraju żony. Już dzisiaj zaczyna rozwijać się turystyka matrymonialna kobiet z Wietnamu, Laosu, czy Kambodży wyruszających do Chin, aby znaleźć tam męża i życie w lepszych warunkach niż u siebie w kraju.
Źródło: China Daily
