Nowy trend na chińskim rynku energetycznym – mega projekty hybrydowe

Yue Bilin 08-12-2020

0 1 037

Chiny nieustannie eksperymentują i przekształcają się. Dotyczy to zarówno rządu i jego polityki gospodarczej, jak i firm próbujących odnaleźć się w nowych realiach rynkowych. Ostatnie decyzje Pekinu oznaczają w zasadzie rychły koniec preferencyjnego traktowania inwestycji w energię odnawialną pozyskiwaną z wiatru i słońca. Nowym obiektem intensywnego zainteresowania centralnych władz Chin stał się wodór oraz rozwiązania pozwalające na magazynowanie nadwyżek energii generowanej ze źródeł odnawialnych. Koncept zawarto w dwóch dokumentach, nazwanych w Chinach „dwoma integracjami”. Oba zostały przygotowane przez Narodową Komisję Rozwoju i Reform (NDRC), we współpracy z Administracją Energii Narodowej. Są to odpowiednio:

Wskazówki do integracji Wiatr-Słońce-Woda-Ciepło i
Wskazówki do integracji Produkcja- Sieć-Magazynowanie.

Założenia tych dokumentów przedstawiają dwa kierunki działania, których wspólnym celem jest doprowadzenie do sytuacji, w której Chiny pozyskają „elastyczne” źródła generowania energii, a jednocześnie zbudują lokalną bazę wystarczającą do jej magazynowania. Opracowania nie mówią tego wprost, ale biorąc pod uwagę wcześniejsze opracowania i aktualne działania związane z budową sieci energetycznej w Chinach pewnym jest, że elementy systemu połączone będą w każdym przypadku siecią ultra wysokich napięć (UHV), która zapewni przesył tej energii przy minimalnych stratach z jednego końca na drugi koniec Chin. To wyjaśnia jak to możliwe, że większość chińskich projektów energetycznych zlokalizowano na zachodzie kraju, a głodne energii miasta i ośrodki przemysłowe znajdują się na wschodzie Chin. Dla zobrazowania: odległość w linii prostej z Lhassy do Szanghaju to 2906 kilometrów, ale w przypadku linii wysokiego napięcia, której nie da się w naturalnych warunkach poprowadzić w linii prostej, będzie to już ok. 4200 kilometrów.

Na odpowiedź rynku na sygnał z centrali nie trzeba było długo czekać. Ogłoszono poważne modyfikacje wszystkich bez wyjątku wielkich projektów „wiatrowych” w kontekście planów inwestycyjnych, jak i koncepcji samych projektów. Wszystkie one nabrały charakteru hybrydowego, czyli do energii wiatrowej dodano czynnik „X”, gdzie ów „X” ma być wartością dodaną, pozwalającą na przetrwanie na rynku i dalszą „życzliwość” ze strony rządu. Spójrzmy na listę zmodyfikowanych projektów, żeby zobaczyć jak ten „X” może w rzeczywistości wyglądać, co realnie oznacza:

Wiatr + CSP (Concentrated Solar Power) + Magazyn ciepła – China National Nuclear Corp. (CNEC Huineng) i Shanghai Electric łączą siły w projekcie hybrydowym o projektowanej mocy 2 GW Wiatr- Słońce – Magazyn ciepła w Alasa w Mongolii Wewnętrznej. Całkowity koszt inwestycji – 16,7 miliarda juanów (~9, 53 miliarda PLN);
Wiatr + Słońce + Baterie – China National Electric Engineering Company (CNEEC) podpisało umowę z władzami prowincji Guangxi na projekt o mocy 200 MW uzyskiwanej z wiatru i 1.8 GW z energii solarnej z jednostką magazynowania energii (baterie) 200MW/40MWh. Całkowity koszt projektu 1,2 miliarda juanów (~690 milionów PLN);
Wiatr + Słońce + Magazyn ciepła + Baterie – State Power Investment Corp. podpisało umowę z władzami prowincji Liaoning na projekt typu proof-of-concept dotyczący rozwiązania łączącego w sobie magazynowanie energii w ciekłej soli i bateriach.
Naj, naj, Wiatr + Słońce + Baterie – China Three Gorges Corporation (odpowiedzialna za budowę i eksploatację tamy Trzech Przełomów) rozpoczyna pierwszą fazę budowy największego na świecie kompleksu hybrydowego „produkcja – sieć -magazynowanie”. Docelowo będzie on składał się z modułu o mocy 2.7 GW produkowanej z energii wiatrowej + modułu generującego energię o mocy 300 MW z energii słońca (panele) + magazynu energii (baterie) 800 MW. Projekt realizowany jest w Ulanqab w Mongolii Wewnętrznej, gdzie budowana jest największa na świecie farma wiatrowa – docelowo 8 GW;
Wiatr + Słońce + Wodór – Windey, lokalny producent turbin wiatrowych ogłosił, że zainwestuje w Baicheng, prowincja Jilin, w projekt hybrydowy wiatr + słońce + produkcja wodoru. Nie podano wartości inwestycji, ani planowanej wielkości generowanej energii. Na uwagę, jednakże zasługuje fakt, że Baicheng to miasto, w którym działają już inne firmy z tej branży, takie jak Sungrow, CGN, Huaneng i SPIC. Włodarze zapowiadają, że do 2035 roku łączna wielkość produkcji energii osiągnie poziom: 20GW wiatr, 15 GW słońce, a dodatkowo produkować się tu będzie 1 tonę wodoru dziennie;
Wiatr + Słońce + Baterie – inny producent turbin wiatrowych – Ming Yang Smart Energy również uruchomił podobny projekt. W mieście Tongliao w Mongolii Wewnętrznej, ma powstanie farma solarna o mocy 1.7 GW słońce + farma wiatrowa o mocy 300 MW wiatr + magazyn energii (baterie) 320MW/960MW/h.

Na postawie powyższych projektów można wysnuć kilka wniosków:

Po pierwsze, w większości tych projektów najważniejszym, głównym przewidywanym źródłem energii jest wiatr.
Po drugie, zdecydowanie „na fali” jest produkowanie zielonego wodoru (energia do jego wytwarzania pochodzi ze źródeł odnawialnych, a nie kopalnych). Włączenie się w ten trend wielkich graczy „wiatrowych” doprowadzi do sytuacji, w której przemysłowe instalacje do produkcji zielonego wodoru pojawią się wcześniej, niż zakładany przez rząd rok 2025.
Po trzecie, to chyba ostatni taki „skok na kasę” branży wiatrowej. Subsydia dla niej mają zostać ostatecznie zniesione właśnie w roku 2025.

I zupełnie na marginesie. Zestawienie obok siebie w tak skondensowanej formie tych projektów sprawia, że nie uświadamiamy sobie ich skali. Tymczasem ludzie zajmujący się sprawami energii odnawialnej nieco poważniej uznają, że powyższe projekty, jak i cała fala innych wynikających ze zmian w polityce energetycznej państwa godna są nazwy “Wielkiego Skonu Naprzód w OZE”. Przy czym ten pierwszy wielki skończył się katastrofą, a ten obecny wręcz odwrotnie. Zmusił dość już gnuśną branżę do znacznego wysiłku. I do ruszenia naprzód. Z kopyta.