I znów w drodze.
Oczywiście w oczywistym kierunku. Gdzie ja mógłbym jechać? No chyba nie do Włoch, czy Kanady…. Na moim osobistym globusie takich miejsc zwyczajnie nie ma. Po co zresztą miałyby być? Przecież się człowiek nie rozerwie. Nie starcza czasu na Chin ogarnianie, a jeszcze sobie brać na głowę jakieś Hiszpanie, czy Australie? Bez sensu. znów w drodze
Czas najwyższy był już ruszyć. Lampki kontrolne sygnalizujące poziom energii wewnętrznej przestały bowiem nerwowo migać, a zaczęły wręcz przygasać. Trzeba jechać i doładować baterie. Przez indukcję przebywania w miejscach pełnych energii. Zdrowej, stymulującej, inspirującej. znów w drodze
Niektórych ludzi określa się mianem emocjonalnych wampirów. Ja mam wrażenie, że urodziłem się i przyszło mi mieszkać w miejscu, które jest fenomenem geograficzno-biologicznym, czyli takim obszarem emocjonalnie wampirycznym. Zawsze kiedy przesadzę, kiedy jestem w bezruchu za długo, kiedy nie daję sobie szans na otrzepanie się kurzu i pyłu tych wszystkich lokalnych awanturek i bzdurek, ich wspólny ciężar przygniata mnie fizycznie i transcendentnie, gnuśność pochłania mnie niczym kokon bohatera filmu o porywaczach ciał z kosmosu. Tego kurzu i pyłu pewnie nie widać i nie czuć bez możliwości porównania tego co u siebie z tym co u innych. Ale kiedy się tego porównania doświadczy, to już nie ma odwrotu. Jak to mówią: już się tego nieodzobaczy. znów w drodze
W Chinach jest wiele rzeczy, które mnie drażnią i do pasji doprowadzają. Ale jest też tam (tu) znacznie więcej takich, które mnie nakręcają jak blaszaną lokomotywkę z wagonikami. Choćby powszechna wola działania. Wola poparta konkretnymi czynami. Tu chyba się najbardziej rozjeżdżają te moje rzeczywistości: polska i chińska. Tam rośnie tempo, wzmaga się nastawienie by trochę tylko gadać, a znacznie więcej i konkretniej robić. U nas zaś – takie mam wrażenie – gadanie zaczęło zastępować jakiekolwiek robienie. Wystarczają nam deklaracje, opowieści o cudach przeszłości i fantastycznie niewyobrażalnych perspektywach. Na dłuższą metę tak się nie da. No chyba, że się akurat procuje na urzędzie, to i gadać można nieustannie, i pieniądze z tego jakieś tam nawet są. Tylko, że to nie moja bajka. znów w drodze
Jadę doładować baterie, naoglądać się kolejnych zmian, a przede wszystkim zacząć realizować plan, którego od prawie 10 lat nie udało mi się zrealizować u siebie. Ale ile się o tym planie nagadaliśmy…..! W Chinach zaczęliśmy o dokładnie tym samym planie rozmawiać zaledwie parę miesięcy temu, a już mamy rzecz formalizować i brać się do konkretnej roboty. Bo – jak mi, ku mej radości powiedziano – fajnie pogadać, ale warto przy okazji przejść do konkretów.
A co to będzie? Będę informował na bieżąco już niebawem. Najpierw muszę naładować baterie.
