Badania zrealizowane przez Chiński Instytut Urbanistyczny dokonane zostały w oparciu o dane zebrane w 112 największych miastach Chin pomiędzy rokiem 2004 a 2008.
Wszystkie 112 miast wybrano do badań zgodnie z założeniami poprzedniego planu 5 letniego realizowanego w latach 2006-2010, jako, że uznano je za kluczowe w kontekście ochrony środowiska i rozwoju społecznego.
Jedynie 33 badane miasta nadążają za większością stających przed nimi wyzwań, pozostałe jednak borykają się z nieustannymi problemami z jakością powietrza, brakami energii i wody.
Pomimo znacznych ograniczeń w poziomie emisji gazów do atmosfery, koncentracja różnych lotnych związków chemicznych w powietrzu większości miast chińskich znacznie przekracza normy określone za dopuszczalne przez Światową Organizację Zdrowia.
Miasta zużywają również coraz więcej energii co ma oczywisty, niekorzystny wpływ na środowisko naturalne. Pomimo starań rządu centralnego gospodarka Chin staje się coraz bardziej energochłonna. Każdy miliard yuanów uzyskany z produkcji “kosztował” w 2008 roku 149 gigawatów, kiedy w roku 2004 były to 144 gigawaty.
Ogólny poziom efektywności wykorzystania zasobów w chińskich miastach jest nie tylko niższy niż w krajach wysoko rozwiniętych, ale również niż w większości rozwijających się takich jak Meksyk, Brazylia, czy Indie.
