The Economist – niezależny politycznie tygodnik brytyjski wydawany od 1843 r. w Londynie; obecnie wydawany przez The Economist Newspaper Ltd. (od 1928 r. 50% udziałów posiada Financial Times) uruchomił dzisiaj specjalną kolumnę, która będzie poświęcona wyłącznie Chinom. To pierwszy taki przypadek od 1942 roku kiedy to szacowny tygodnik postanowił poświęcić specjalną sekcję Stanom Zjednoczonym. www.beta.chiny24.com piszą o Chinach od września 2010 roku i nie robią z tego wielkiego hallo.
The Economist pierwotnie miał zasięg krajowy, obecnie jest pismem o zasięgu globalnym, skierowanym do kręgów biznesowych i politycznych. Jest poświęcony tematyce polityki i biznesu, ale publikuje też artykuły poświęcone nauce, technice, kulturze i sztuce. Co dwa tygodnie publikowany jest dodatek dogłębnie opisujący jakiś region lub dziedzinę biznesu. Wydawca ogłosił w numerze z 5 marca 2005, że sprzedaż w okresie lipiec–grudzień 2004 wynosiła średnio 1 009 759 egzemplarzy tygodniowo.
W dzisiejszym wydaniu ogłoszono uruchomienie sekcji chińskiej , co zapewne powinno wydarzyć się kilka ładnych lat temu. Treść wstępniaka dla tej sekcji pokazuje wyraźnie, że rozpoczynając przygodę p.t. www.beta.chiny24.com nie myliłem się. Fenomen Chin w Europie, a więc i w Polsce, z niewiadomych przyczyn wydaje się być ignorowany, czy wręcz kontestowany. Otrzymujemy wprawdzie coraz częściej informacje na temat Chin, ale mają one charakter powierzchowny, albo wręcz anegdotyczny. Istnieje ogromna rozbieżność pomiędzy przyjęciem do wiadomości faktu, iż Chiny stały się drugą gospodarką świata, a poziomem merytorycznej wiedzy na temat tego kraju, który według wielkiego światowego lobby został obrany przyszłym przywódcą świata.
Uruchomienie przez poważny brytyjski dziennik sekcji chińskiej staje się dodatkową motywacją dla dalszego działania w ramach www.beta.chiny24.com . Zapraszam do lektury wstępniaka z The Economist. Przekonacie się, że już od dawna otrzymujecie te wiadomości i komentarze, którymi zamierza zająć się od tego roku szacowna instytucja prasowa. Co więcej oni upierać się będą przy języku angielskim. A ja swoim zwyczajem przy polskim. Taka ze mnie uparta jednostka.
Źródło: The Economist
